| Summary: | Bemerkungen: [] = Absatzmarken im Volltext des Originals; Flugblatt aus dem Süden der sehr katholischen Provinz Limburg
DE MIJN. [] UITGAVE VAN DE PARTIJ VAN DE ARBEID-LIMBURG [] MAART 1956 [] Secretariaat: Pelikaanstr. 19, Heerlerheide Nummer 17 [9 Luisteren en zwijgen maar toch een motie [] Het verkiezingscongres van de K.V.P. is een demonstratief congres geweest Een gedachtenwisseling was niet de bedoeling. Vijf duizend K.V.P.-leden namen een aantal wachtwoorden in ontvangst. [] Het merkwaardigste van deze wachtwoorden is wel dat van de K.V.P.-voorzitter. Hij heeft het bestaan, het congres per motie te laten vaststellen, dat de begrippen conservatief en progressief noch op het programma van de K.V.P., noch op het politieke beleid van haar fractie van toepassing kunnen zijn. [] Het congres zweeg en [] besloot aldus [ Wij zijn ten zeerste benieuwd wat de mijnwerkers van deze politieke grap denken. Wat zij denken over de betekenis van een zwijgend congres en zo'n motie! [] De verkiezingen van 1952, 1953 en 1954 bewezen dat duizenden mijnwerkers een progressief bewind wensen. Daarom kozen zij de P.v.d.A. immers. Welnu: in juni a.s. staat onherroepelijk vast dat de K.V.P. niet progressief is en dus stemmen nu alle mijnwerkers. op Drees, want hij is progressief! [] STEMMEN [] VOLGENS [] GEWETEN [] Op een Forumavond van de K.V.P. in Amsterdam-West heeft pater mag. dr. Stokman gezegd: [] "Een katholiek moet zijn stem uitbrengen volgens zijn geweten. Hij moet daarbij alles overwegen, ook de raad van zijn geestelijke raadslieden. Maar als hij na die overweging tot de conclusie komt, dat hij niet op de K. V. P. moet stemmen, staat hem dat vrij". [] Kompels, U doet er goed aan deze uitspraak van pater Stokman (niet de eerste de beste in zijn kring) te onthouden. U zult nog wel andere geluiden horen! [] Socialisme is Rechtvaardigheid [] KOMPELS U STAAT VOOR DEZE KEUZE: DREES (P.v.d.A.) of ROMME (K.V.P.)! [] "DE VADER DER BEJAARDEN" Voor de oorlog was het "oud en arm". De noodvoorziening Drees, eenstemmig door de Staten-Generaal aanvaard, heeft aan deze uitdrukking goeddeels een einde gemaakt. Deze noodvoorziening heeft de Nederlandse taal met enkele blijvende uitdrukkingen verrijkt: "trekken van Drees", "ik leef van Drees" enzovoorts. [] De P.v.d.-minister Suurhoff heeft tezamen met verschillende instanties (o.a. de S.E.R.) een blijvende ouderdomsvoorziening uitgewerkt, die Nederland op dit gebied der sociale wetgeving vooraan zal brengen. Moge ook de "Wet-Suurhoff" de eenstemmige goedkeuring van de Volksvertegenwoordiging krijgen! [] Dr. W. Drees is niet alleen maar "de vader der bejaarden"; hij is vooral ook de geboren Minister President van het na-oorlogse Nederland en hij is tevens een der grootsten van de Partij van de Arbeid. Zijn partij die hij vol hartstocht mede stichtte en waarvoor hij zoveel trouw geeft, dat hij zich wederom beschikbaar stelt. Evenals in 1952 heeft de kompel weer de kans om op Drees te stemmen. [] Drees vraagt weer het vertrouwen!! [] Op Drees stemmen betekent veel voor Nederland, want de P.v.d.A. neemt alleen deel aan regering van Nederland als er een kabinet van een progressieve signatuur tot stand kan komen. Naarmate het aantal Tweede-Kamerleden van de P.v.d.A. groter wordt, naar die mate kan een regering vooruitstrevender worden. Vooral wij Limburgse arbeiders kunnen daar veel aan doen, want in ons goede Limburg zijn nog steeds veel te weinig arbeiders die op Drees stemmen. Daarom kompels, bepaal uw.keus en stem DREES [] "HET KWARTJE VAN ROMME" [] "Wanneer men zich herinnert "het kwartje van Romme", dan kent men mijn zwak voor sparen. Mijn met dit "kwartje" opgedane ervaring heeft dat zwak nog doen toenemen. want nooit heb ik met een maatregel zoveel gezonden, blijden en bemoedigden weerklank uit de kringen der betrokkenen opgedaan als met dezen. Dat was sparen door zo ongeveer de zwaksten der zwakken". [] Aldus Prof. Mr. C. P. M. Romme in "Ned. Sociale Politiek" in Augustus 1940! [] De zwaksten der zwakken waarover Romme hier spreekt, dat waren de honderdduizenden steuntrekkers van de jaren dertig in het steenrijke Nederland, dat werd geregeerd door de regeringen van de zgn. Christelijke coalitie, waarvan Prof. Romme van 1937-1939 Minister van Sociale Zaken was en Colijn Minister-President. Prof. Romme kreeg toen de kans van zijn leven maar nam hem niet! [] Dat waren de tijden die elke kompel zich nog kan herinneren als zeer barre tijden. En de regeringen deden nagenoeg niets. Aanpassen heette de politiek van de regeringen der christelijke coalitie en men weigerde te luisteren naar het Plan van de Arbeid van de socialisten. [] Welhaast machteloos stonden de progressieve Christenen in de R.K. Staatspartij, de A. R. P., C.H.U. enz. en zij trokken er lering uit. Na de oorlog stichtten deze Christenen met de vooroorlogse socialisten de nieuwe Partij van de Arbeid. Zij wilden en willen na 10 jaren P.v.d.A. nog steeds, de partijpolitieke verhoudingen in Nederland veranderen om tot groter daadkracht te kunnen komen. [] Niet zo Prof. Romme, hij blijft de confessionele partijpolitieke verhoudingen nastreven en hij werd de politieke leider van de K.V.P. in het Parlement. De K.V.P. die noch progressief noch conservatief wil zijn. Kan een arbeider weten wat hij aan zo'n partij heeft? [] ALLE arbeiders moeten hun deel van de winst hebben [] P.v.d.A. wijst sociale mogelijkheid aan [] De P.v.d.A. geniet onder de katholieke arbeiders een hardnekkige aanhang. Dit blijkt duidelijk uit het feit, dat zij in de typische arbeidersdistricten van de katholieke steden vaak rond de helft van het totale aantal stemmen verkrijgt. [] De propaganda voor de K.V.P. is er speciaal op gericht deze arbeiders van de P.v.d.A. te vervreemden en uitbreiding van de aanhang onder hen te voorkomen. Het is daarom zaak dat men in het gesprek op kantoor en in de werkplaats de zaken recht weet te zetten. Dan zal deze opzet worden voorkomen en zullen de r.-k. kiezers hun stem kunnen bepalen op grond van de feiten, zoals zij werkelijk zijn. [] Een voorbeeld van dergelijke propaganda zagen we onlangs weer in De Gelderlander. Het hoofdartikel ging over arbeidersaandelen. Op de voorpagina werd dit aangekondigd door een spotprent: een arbeidershand wil grijpen naar een aandeel in de zaak, dat hem vriendelijk door de directeur wordt aangeboden. Maar de arbeider kijkt wanhopig om naar Het Vrije Volk, dat zegt: "afblijven". De arbeider mag geen persoonlijk aandeel hebben, staat er onder. Het is duidelijk wat men wil suggereren. Welke arbeider wil nu niet graag een aandeeltje cadeau krijgen? Nu, dat zou zo voor elkaar zijn, maar van de socialisten mogen ze dat niet hebben; die willen alleen maar gemeenschappelijk bezit, socialisatie. [] Wat is hiervan nu waar? De bedrijven maken grote winsten welke mede ontstaan uit de arbeid. Deze komen aan bestuur en aandeelhouders. Dit gebeurt door dividend en tantième maar ook langs een omweg, omdat een belangrijk deel wordt bestemd voor investering, hetgeen wil zeggen voor vergroting van het kapitaal der aandeelhouders. [] De oplossing van KAB en KVP is o.a. de arbeiders aandelen geven uit dat gestegen kapitaal. [] Maar laten we nu even nuchter zijn. De werkgeversorganisaties, waaronder de katholieke, hebben het arbeidersaandeel geheel op het laatst genoemd als een der mogelijkheden voor bezitvorming. Daaraan werd toegevoegd: als omstandigheden en de positie van het bedrijf dit toelaten en geen algemene regeling, noch landelijk, noch per bedrijfstak. Ziet U het dus al in betekenende mate gebeuren? [] ALLEEN ZIJ? [] Nu gaan we nog wat verder denken. Waarom zouden alleen die arbeiders dat voordeel mogen genieten, die toevallig in een bedrijf werken, dat een grote winst maakt en dat bereid is hen daarin te doen delen? Kan de landarbeider of de bakkersjongen het helpen dat de winst op de produkten van hun bedrijf in het algemeen belang laag wordt gehouden? Waarom moet hij achtergesteld worden bij zijn collega in een bedrijf dat toevallig grote exportwinst maakt? Hoe moet men verder aandeelhouder worden in een bedrijf dat geen N.V. is, maar gewoon particulier bezit? [] Natuurlijk wordt over dit delen in de winst ook door de PvdA en het NVV gestudeerd. Daar denkt men over heel wat bruikbaarder oplossingen, nl. de collectieve winstdeling. Een deel van de brutowinst van alle ondernemingen, n.v.'s of niet, wordt verplicht afgedragen en belegd in een centrale investeringsmaatschappij, bestuurd door overheid en arbeiders. Deze geeft waardepapieren uit welke aan alle arbeiders overeenkomstig de hoogte van hun loon wordt uitgekeerd. [] Een dergelijke oplossing kan moeilijk een programmapunt worden van een partij als de KVP waarin werkgevers en arbeiders moeten samengaan, die politiek geheel verschillend denken. Daar past meer het eerste voorstel, dat voor de arbeider alleen mooi lijkt, maar de werkgever tot niets verplicht. Aldus meent men het onverzoenlijke te hebben verzoend op basis van een beginsel van de katholieke maatschappijleer. [] Tegelijk zit hier dan nog een opgelegde mogelijkheid ir om het voorstel van de PvdA en daarmee de partij zelf te verketteren. "Het behoeft geen betoog dat we daar vierkant tegenover staan," zegt De Gelderlander dan ook prompt. Men bedoelt: het is lijnrecht in strijd met het katholieke beginsel, dat voorrang van het persoonlijke boven het collectieve bezit eist. [] Wat is echter in feite, heel nuchter het verschil tussen beide oplossingen? De KVP wil een aantal arbeiders een persoonlijk aandeeltje geven in de onderneming. Dat brengt geen enkele werkelijke invloed in de n.v. mee. In ons voorstel krijgt iedere arbeider waardepapieren, waaraan men in feite hetzelfde heeft als aan eerstbedoelde aandelen. [] Daardoor kunnen echter bovendien de arbeiders als groep geleidelijk aan wel degelijk invloed krijgen in de ondernemingen. Immers dat collectieve bezit, de tegenwaarde van die waardepapieren moet weer als kapitaal in ondernemingen worden geïnvesteerd. [] BEHOUDZUCHT. [] Het is de tendens naar een maatschappelijke vernieuwing en het effectieve van de regeling waarom de behoudenden in de KVP het niet lusten. Een vals beroep op "het beginsel" moet de arbeiders daartegen kopschuw maken. [] Eens te meer blijkt weer dat werkelijk vooruitstrevende politiek en werkelijke maatschappelijke vernieuwlng alleen te bereiken is als al degenen, die politiek hetzelfde verkiezen sternmen op die politieke partij, welke dit doel wil bereiken en tegelijk de werkelijke levensbeschouwelijke beginselen van ieder eerbiedigt. [] Mr. C. TEN HAGEN, Lid van de R.K. Werkgemeenschap in de P.v.d.A.
|
|---|
