| Summary: | "Collection: Midden-Amerika Komitee; Biografie: Sommige derde wereld-bewegingen concentreren zich op één thema, zoals eerlijke wereldhandel of aangepaste technologie. Anderen richten zich op een bepaald land of een regio. Bij de keuze daarvan spelen meerdere factoren een rol: persoonlijke betrokkenheid, mate van internationale aandacht, symboolfunctie van de ontwikkelingen in het land… Zo groeit in de jaren zeventig de aandacht voor Centraal-Amerika. De Sandinistische machtsovername in 1979 en de verkiezingsoverwinning van Ronald Reagan in 1980 zorgen voor een stroomversnelling. In Nicaragua lijkt een alternatief in de maak voor de ellendige toestand waarin de meerderheid van de Midden-Amerikaanse bevolking zich bevindt. Tegelijk verhogen de Verenigde Staten de druk: zij zien zowel de Nicaraguaanse eigen weg als de basisbewegingen en verzetsgroepen in de andere Centraal-Amerikaanse landen als uitingen van een groeiende communistische invloed en proberen het tij te keren.
De jaren tachtig zijn de bloeiperiode voor de solidariteitswerking rond Centraal-Amerika. In Vlaanderen ontstaan tientallen groepjes die op zeer uiteenlopende manieren bezig zijn met de regio. Soms blijft dat beperkt tot steun aan een kennis die ter plekke werkt of aan een specifiek project. In andere gevallen ontstaan er echte comités die studiewerk koppelen aan politieke actie. Zo bestaan er in Gent comités rond Nicaragua, El Salvador en Guatemala. Mensen uit die groepen komen mekaar regelmatig tegen op elkaars activiteiten en al snel wint het idee veld om al die vrij kleine werkingen op Gents vlak te overkoepelen: heel wat terrein is gemeenschappelijk en samen kunnen ze grotere initiatieven aan. In 1980 ontstaat de Koca, een coördinatie rond Centraal-Amerika, al snel omgedoopt tot Midden-Amerika Komitee Gent (MAK). In andere steden lukt die koepelvorming niet of nauwelijks.
Zowel de evolutie in Centraal-Amerika als de Belgische en Europese politiek tegenover de regio zijn aandachtspunten waarrond heel wat studiewerk gebeurt. Een viertal jaar is er zelfs een heuse werkgroep buitenlands beleid. Het resultaat van die arbeid stoffeeert informatie-avonden en lessenreeksen. Het MAK organiseert ook allerlei manifestaties: betogingen, optredens met muziekgroepen uit Midden-Amerika, een kunstmanifestatie rond Nicaragua en zelfs een hongerstaking. De Gentse koepel werkt ook nauw samen met andere organisaties, zoals het Anti-Interventiefront (AIF) dat de Amerikaanse politiek in Centraal-Amerika op de korrel neemt, en de Nationale Coördinatie van Belgische Nicaragua-Comités. De slagkracht van een koepel hangt natuurlijk af van de dynamiek in de deelnemende comités en vanaf het midden van de jaren tachtig komt daar de klad in. Groepen rond El Salvador raken in moeilijkheden wanneer berichten cirkuleren over afrekeningen bij hun gepriviligeerde Salvadoraanse partner, het Nationaal Bevrijdingsfront Farabundo Marti (FMLN). De verkiezingsnederlaag van de Sandinisten in 1990 zet een serieuze domper op de solidariteitswerking rond Nicaragua. Het MAK voelt de weerslag van deze ontwikkelingen, maar werkt nog enkele jaren verder. Het krijgt bovendien navolging: een poging alle initiatieven rond Centraal-Amerika in Vlaanderen te bundelen in het Midden-Amerikafront of de Midden-Amerika Koördinatie. Level of description: Item; Series: 272.7: Documentatie"
|
|---|
