| Summary: | "Collection: Platform for International Cooperation on Undocumented Migrants (PICUM); Biografie: Het Platform for International Cooperation on Undocumented Migrants (PICUM) is een internationale ngo die gevestigd is in Brussel. Het PICUM houdt zich bezig met het spanningsveld rond mensenrechten voor migranten zonder papieren. De belangrijkste doelstellingen zijn:
• expertise verwerven rond Europese en nationale migratiewetgeving;
• cijfermateriaal verzamelen over aantallen migranten, nationaliteiten, doellanden …;
• rapport uitbrengen over de situatie van migranten zonder papieren in verschillende landen;
• andere ngo’s en het brede publiek bewustmaken van de problematiek;
• andere ngo’s ondersteunen bij hun aanpak van de migrantenproblematiek;
• lobbyen bij nationale en internationale overheden om de situatie van migranten zonder papieren te verbeteren;
• een bijdrage leveren aan de globale dialoog rond de migratieproblematiek.
De belangrijkste themata die het PICUM daarbij heeft aangesneden in zijn geschiedenis zijn:
• eerlijke arbeidsvoorwaarden voor migranten zonder papieren;
• toegang tot gezondheidszorg voor migranten zonder papieren;
• de criminalisering van migranten zonder papieren en mensen die hen hulp bieden;
• kinderen zonder papieren;
• het recht op huisvesting voor migranten zonder papieren;
• regularisatie;
• sociale uitsluiting van migranten zonder papieren.
De werking van het PICUM concentreert zich rond vier taken. In de eerste plaats probeert het zijn doelen te realiseren via een aantal grote projecten die het zelf opzet of door deel te nemen aan projecten van andere organisaties. De grote projecten die kunnen worden geïdentificeerd binnen het archiefmateriaal zijn de volgende:
• Book of Solidarity (2001-2003)
• Labor Action Plan (2003-2005)
• Access to Health Care (2003-2007, voorbereiding vanaf 1999)
• Fighting Discrimination-Based Violence Against Undocumented Children (2006-2009)
• Clandestino (2007-2009)
Een tweede belangrijke taak is de organisatie van conferenties, studiedagen en workshops. Die dagen handelen meestal over een bepaald thema en zijn vaak verbonden met een project. Als derde nemen medewerkers van het PICUM vaak deel aan allerlei conferenties als spreker, panellid of moderator. Later doen ze dat ook vaker als keynote speaker. Als laatste probeert het PICUM geïnteresseerden te informeren via publicaties, een digitale nieuwsbrief en een website. Recenter is het PICUM zich ook meer gaan concentreren op directe ondersteuning van zijn lidorganisaties. Daarnaast blijft fondsenwerving een belangrijk aandachtspunt.
De keuze voor de doelgroep, themata en werkwijze is een rechtstreeks gevolg van de ontstaansgeschiedenis van het PICUM. Het verhaal begint in de jaren 1990. In 1993 trad het Verdrag van Maastricht in werking, waardoor de Europese Unie een veel grotere impact kreeg op de wetgeving van haar lidstaten. Dat gold uiteraard ook voor die rond asiel en migratie. In 1995 besloot een aantal Duitse, Nederlandse en Belgische organisaties die veel te maken kregen met migranten zonder papieren een conferentie te organiseren in Mülheim (Duitsland) over de europeanisering van het asielbeleid. Ze bespraken hoe ze het spanningsveld tussen de mensenrechten en het Europese migratiebeleid konden aanpakken en hoe ze beter konden samenwerken. Één conferentie bleek onvoldoende, waarna van 12 tot 14 september 1996 een vervolgconferentie werd gehouden in Driebergen (Nederland). Ze kwamen tot twee conclusies: ten eerste werd er tot dan te veel gefocust op de begeleiding van migranten met hun asielaanvraag en te weinig op de procedure zelf of op mensen die geen papieren kregen. Ten tweede bleek dat de toestand van migranten zonder papieren onvoldoende gekend was en dat er dringend meer onderzoek moest gebeuren. De formule van conferenties werd verlaten en er werd gezocht naar een meer permanent overlegplatform. Onder andere Pieter Muller en Didier Vanderslycke namen het voortouw. Op 17 oktober werd een vervolgvergadering gehouden en vanaf toen werd er elke drie à vier maanden vergaderd. Vanaf 23 januari 1997 heette de bijeenkomst Interregional Cooperation of Refugee Organisations. Hetzelfde jaar werd dat nog veranderd naar Interregional Platform of Refugee Organisations. Op de vergadering van 12 januari 1998 werd beslist om een onderzoek op te zetten naar de sociale toestand van migranten zonder papieren. Het rapport van dat onderzoek moest dienen als basis voor een mogelijke projectaanvraag bij de Europese Unie en voor een fondsenwervingscampagne. De naam werd wederom veranderd, nu naar Platform of NGO’s for Interregional Cooperation on Undocumented Migrants en voor het eerst werd de afkorting PICUM gebruikt.
In 2000 waren er voldoende fondsen geworven en op 15 november van dat jaar ging het PICUM van start. De eerste coördinatrice was Nele Verbruggen. Het PICUM had nog geen rechtspersoonlijkheid, dus trad zij officieel in dienst van de Belgische organisatie Steunpunt Mensen zonder Papieren, die ook kantoorruimte voorzag voor het secretariaat. De eerste taken waren uiteraard zorgen voor meer permanente inkomsten, de uitbreiding van het netwerk van contacten, documentatie verzamelen en uiteraard een structuur uitbouwen. Op 13 december 2001 werden de statuten gepubliceerd. Het PICUM was vanaf dat moment een Belgische vzw met als officiële naam: Platform for International Cooperation on Undocumented Migrants. Zoals uit de naam en de voorgeschiedenis valt af te leiden, had het PICUM echter de ambitie om veel meer te zijn dan een Belgische vzw. Het wou een internationaal steunpunt zijn voor alle organisaties die werken met en over migranten zonder papieren. De algemene vergadering werd samengesteld met leden van ngo’s uit Duitsland, Nederland, België, Groot-Brittannië en een aantal internationale organisaties zoals Pax Christi. De eerste voorzitter werd logischerwijze Pieter Muller. Eerder in 2001 had het platform ook al zijn eerste echte activiteit georganiseerd: het International Expert Seminar on Access to Health Care for Undocumented Migrants. Dat seminarie betekende het startschot voor een aantal vervolgconferenties en voor het latere project Access to Health Care. In 2005 werd het internationale karakter nog verder versterkt. De Belgische Nele Verbruggen nam ontslag als coördinatrice en werd opgevolgd door de Amerikaanse Michele LeVoy. In 2011 kreeg het PICUM er heel wat medewerkers bij en werden de lokalen te klein, waardoor een verhuis nodig bleek. Dat was meteen ook de aanleiding voor de overdracht van archieven aan Amsab-ISG. Level of description: Item; Series: 469.5.1.05: Book of Solidarity (2001-2003)"
|
|---|
