| Summary: | "Collection: Arbeid-VSB-kern Gent; Biografie: Arbeid-VSB-kern Gent is de Gentse kern van Arbeid-Vlaamse Socialistische Beweging. In 1972 scheurde Paul Van Caeneghem, hoofdredacteur van Rebel, en voorzitter van de jongerenwerking van Were Di, zich met een groep mensen af van de organisatie, en richtte de Werkgroep Arbeid op. Ze konden zich niet langer achter de standpunten van Were Di scharen die onder meer de goedkeuring van de Vietnamoorlog en het verwerpen van de volgens de rechterzijde van Were Di tot zedenverslapping leidende homofilie, predikten. Werkgroep Arbeid wilde zich profileren als een linkse Vlaams-nationalistische organisatie die zelfbeschikkingsrecht predikte voor Vlaanderen. De naam was ingegeven door twee principes. Enerzijds werd een permanente arbeidsdienst voor de armsten opgericht. Op basis van vrijwilligerswerk zou men klusjes opknappen voor personen die over te weinig geld beschikten om een professionele aannemer in te huren. Anderzijds was er de wens tot mobiliseren van de arbeidersklasse in een algemene ontvoogdingsstrijd. Op deze strijd zou verder gebouwd worden om de emancipatie van het Vlaamse volk, dat niet enkel cultureel, maar ook socio-economisch onderdrukt werd, te bewerkstelligen. De Vlaamse strijd en de arbeidersstrijd waren volgens Van Caeneghem en de zijnen twee elkaar veronderstellende en ondersteunende principes. In 1972 was de prille werkgroep actief op zoek naar een ideologische omschrijving van haar standpunt. Deze vond ze onder meer bij de Ierse James Connelly die een linksgeoriënteerde nationalistische strijd had gevoerd tegen de Britten en in 1916 werd gefusilleerd. Gedurende de eerste jaren (1972-1974) was Werkgroep Arbeid op zoek naar een ideologische fundering, deed men aan buurtwerk en organiseerde men buitenlandse werkkampen. Een echte ideologische houvast kreeg Werkgroep Arbeid op zondag 15 oktober 1972 toen zij tijdens de VVB-betoging te Vilvoorde (cfr. supra) kennis maakte met De Witte Kaproenen (DWK). Werkgroep Arbeid zou voor een groot deel de ideologie van DWK overnemen. Dit treffen was het startsein van een nauwe en langdurige thematische en structurele samenwerking tussen beide werkgroepen. Vanaf 1974 werd er aandacht besteed aan de verdere uitbouw van Werkgroep Arbeid. Het blad Meervoud werd uitgegeven, in verschillende steden ontstonden kernen, en in 1976 kon de groep naar buiten treden met haar eigen Beginselverklaring. De buitenlandse werkkampen gingen in deze periode verder. Vanaf 1977 groeide het besef dat de vrijwilligersactie binnen Werkgroep Arbeid niet van de grond kwam omdat de nadruk steeds duidelijker lag op de Vlaams-linkse emancipatorische actievoering. Er werd dan ook beslist tot een naamsverandering. Werkgroep Arbeid zou voortaan Vlaamse Socialistische Beweging (VSB) heten. In de praktijk ging aan deze afkorting toch nog vaak de naam Arbeid vooraf. Vanaf dan stond de werking voornamelijk in het licht van de Egmont-besprekingen. Men ageerde binnen het Komitee voor een Demokratisch Federalisme (KDF), organiseerde mee de betogingen, en besteedde meer aandacht aan de eigen persorganen (waarbij Arbeid vervangen werd door het luxueuzere De Wesp). Na 1980 nam de activiteit af. Er kwamen principiële spanningen tussen de kernen. Toch bleef men nog een tijd actief, onder meer in de organisatie van het Vlaams Progressief Zangfeest (VPZ) in 1981 en 1982. Tenslotte zou enkel kern Brussel verder gaan. Zij koos voor een radicale koers; de eis voor een tweeledig federalisme zag zich in 1983 vertaald in een scherpe republikeinse doelstelling. Op instigatie van de Brusselse kern, die zich gedurende de jaren 1980 als dominant zou weten te profileren, onderging VSB opnieuw een naamsverandering. Voortaan zou de werkgroep bekend staan onder de naam Vlaamse Republikeinse Socialistische Beweging (VRSB). Level of description: Item; Series: 322: Archief van Arbeid-VSB-kern Gent"
|
|---|
