| Summary: | "Collection: Anti-Fascistisch Front (AFF); Level of description: Item; Archiefgeschiedenis: Het archief van het Anti-Fascistisch Front, dat bewaard wordt in Amsab-ISG-Centrum Antwerpen, documenteert de werking en organisatie van deze vereniging. Daarnaast vindt men in het archief veel informatie over extreemrechts, fascisme en antifascisme op lokaal, regionaal en zelf internationaal niveau. Het archief heeft een omvang van 5 lopende meter en is toegankelijke mits de toelating van de dienstdoende archivaris.Biografie: Op 6 november 1974 werd in Antwerpen het Anti-Fascistisch Front (AFF) opgericht. Het AFF ontstond in de slipstream van de solidariteitsacties met het Chileense volk en hun strijd tegen dictator Augusto Pinochet. Om de diverse protestacties te coördineren werd op initiatief van een aantal organisaties een “antifascistisch front” opgericht. Er werd een beginselverklaring goedgekeurd waarin het AFF zich ertoe verbond om te strijden “tegen het fascisme als ideologie, en tegen de krachten die het fascisme in zijn geheel of in delen ervan in de samenleving willen invoeren.” Volgens deze beginselverklaring is het fascisme een product van de kapitalistische samenleving en is de antifascistische strijd onlosmakelijk verbonden met de strijd tegen het kapitalisme. Een tweede punt is het streven naar democratische besluitvorming, vrijheid van meningsuiting en de reactie tegen alle vormen van discriminatie. De beginselverklaring eindigt met de doelstellingen van het AFF: enerzijds bewustmaking en anderzijds druk uitoefenen en de massa mobiliseren. Extreemrechtse groepen als de Vlaamse Militanten Orde (VMO) en Were Di werden specifiek geviseerd.
Bij aanvang was het AFF een front van progressieve organisaties zoals het ABVV-gewest Antwerpen, ACOD-gewest Antwerpen, BSP-federatie Antwerpen, lokale BSP-afdelingen, communistische en klein-linkse partijen en organisaties, landencomités zoals Casa Chile en het Griekenlandcomité, migrantengroeperingen, vrouwenverenigingen, culturele organisaties… Ook het Onafhankelijkheidsfront en verenigingen van oud-politiek gevangenen uit de Tweede Wereldoorlog speelden het belangrijke rol binnen het AFF. Een zestigtal organisaties ondertekenden de beginselverklaring. Verantwoordelijk uitgever van de eerste AFF-pamfletten en één van de drijvende krachten was Frans Lauwers, ACOD-ssecretaris voor de gemeentediensten.
Het bekendst was het AFF van haar betogingen (in 1978, 1982, 1989, 1991…), maar het organiseerde ook informatieavonden, richtte antifascistische stadswandelingen in en organiseerde optredens zoals ‘Artiesten tegen fascisme.’ Vanaf de jaren 1977-1978, ten gevolge van de economische crisis en de inperking van de syndicale rechten, werd de aanwezigheid en de rol van vakbondsmilitanten binnen het AFF groter. De betoging op 4 december 1982, die eindigde in een fysieke confrontatie met de VMO, bezorgde het AFF een kwalijke reputatie in bepaalde middens. Vooral in de pers werd de associatie benadrukt tussen AFF-betogingen en rellen. Rond die tijd werd het AFF meer en meer een aantrekkingspool voor onafhankelijken die actief wilden zijn in de antifascistische strijd en die al vlug de actieve kern van het AFF gingen uitmaken. De besluitvorming werd echter nog gedragen door de organisaties maar door de verschillende visies op strategie en tactiek werd het zoeken naar consensus moeilijker. Vanaf midden de jaren ’80 haakten verschillende organisaties af.
Begin jaren negentig werd het AFF omgevormd in een ledenorganisatie. Het kleinere AFF lag aan de basis van bredere samenwerkingsverbanden, zoals Antwerpen Helemaal Anders dat tot zesduizend betogers mobiliseerde. Ook het 8-Meicollectief ontstond mede op initiatief van het AFF. Vanaf dan kristalliseerde de werking van het AFF zich vooral rond de uitgave van het tweemaandelijks tijdschrift “Verzet”. Het tijdschrift kende een redelijk succes dat, buiten de sympathie voor het AFF, toe te schrijven was aan de vlot geschreven en goed gedocumenteerde artikesl over extreemrechts en over antifascisme. De kern met actieve militanten verkleinde en verouderde. Jongeren vonden eerder de weg naar de andersglobalistenbeweging en naar nieuwe vormen van actie- en informatieverspreiding zoals Indymedia op het internet. Omdat onvoldoende medewerkers klaar stonden om de toenmalige redactie- en lay-outploeg op te volgen, stopte het AFF na negentien jaargangen met de publicatie van het tweemaandelijks blad Verzet. Het laatste nummer verscheen in de zomer van 2000 en bevatte een fotoverslag van de Lenteparade van het 8-Meicollectief, een voorpublicatie uit Wat het Vlaams Blok verzwijgt, de volledige campagneagenda van het Vlaams Blok voor de gemeenteraadsverkiezingen in het najaar, en voorts boekbesprekingen en kortere bijdragen over binnen- en buitenland. Vanaf dan verscheen enkel nog een jaarlijkse “Nieuwsbrief”, met als vaste rubriek een verantwoording van de uitgaven het voorbije jaar, bekostigd met de giften die het AFF bleef krijgen. De AFF’ers en de redactieploeg van Verzet onderhielden nog wel een goed gedocumenteerde en informatieve website. Sinds 20 februari 2005 is die website vervangen door een webblog. Series: 591: Archief van Anti-fascistisch Front"
|
|---|
