| Summary: | "Collection: Steenkiste Guido; Biografie: Guido Steenkiste was begin jaren zeventig van de vorige eeuw de bijzonder actieve bezieler van de lokale anti-kernenergiegroep “Stop Kalkar” uit Lembeke. Toen in 1974, naar aanleiding van de commotie rond een geplande kerncentrale nabij Zeebrugge, de Verenigde Actiegroepen voor Kernstop (VAKS) werd opgericht, werd Steenkiste er de voorzitter en drijvende kracht van. VAKS zal tot begin jaren tachtig hét centrale orgaan van de antikernergiestrijd blijven. Deze periode zal een belangrijk scharnierpunt in de ontwikkeling van de milieubeweging in België blijken: de beweging werd gedwongen keuzes te maken, en zal haar consensuskarakter verliezen. Terwijl het VAKS duidelijk kiest voor de actie, gaat een andere nationale koepelorganisatie in het brede spectrum van milieubewegingen, de Bond Beter Leefmilieu (BBL), opteren voor het overlegmodel. Het is hier niet onbelangrijk stil te blijven staan bij de moeilijke verstandhouding tussen VAKS en BBL, gezien de archiefvormer in beide een belangrijke rol zal spelen. De BBL zou haar houding echter langzamerhand bijsturen, en zeker vanaf de tweede helft van de jaren zeventig actief deelnemen aan de strijd tegen kernenergie. VAKS en BBL groeiden naar elkaar toe en werden lid van elkaar. Na een tegenvallende opkomst voor een betoging te Antwerpen in mei 1983 deemstert het VAKS weg, met uitzondering van een kortstondige heropleving van de actievoering na de kernramp te Tsjernobyl. Steenkiste heeft intussen zijn actieterrein verplaatst naar de BBL, waar men zich niet beperkt tot één segment van de milieubeweging. De klemtoon zal vaak liggen op het ondersteunen van lokale acties voor het behoud van de open ruimte in Vlaanderen, zoals tegen de aanleg van het Duwvaartkanaal, de A24 en de HST. Daarnaast zette de BBL ook eigen acties op, zoals de campagne tegen het beleid van minister van Ruimtelijke Ordening Akkermans. Toch blijft er binnen de BBL onenigheid bestaan over de te volgen koers. De organisatie was in 1971 ontstaan als een redelijk elitaire, politiek meer bezadigde organisatie en bestond in feite uit twee stromingen. Aan de éne kant waren er de grote natuurorganisaties, die over het algemeen meer de weg van de geleidelijkheid kiezen, en aan de andere kant de kleinere actiegroepen, voor wie het allemaal niet snel genoeg kan gaan. Guido Steenkiste, met wortels in een lokale beweging, werp zich samen met het latere Agalev-europarlementslid Paul Staes op als één van de grootste critici van de politiek gematigde houding van de BBL-leiding. Een eerste poging om een nieuwe koers door te drukken mislukt wanneer hij het in 1983 bij de voorzittersverkiezingen moet afleggen tegen Guido van Steenbergen. Een tweede poging drie jaar later slaagt wel, waarop de BBL met Steenkiste als nieuwe voorzitter verder de klemtoon gaat leggen op de actievoering. Toch beseft hij maar al te goed de groeiende tendens naar een sterkere participatie in de besluitvorming en constructievere houding ten opzichte van de overheid. Eén van de gevolgen zal zijn dat Steenkiste in 1989 aan het hoofd van de BBL plaats maakt voor de meer pragmatisch ingestelde Luc Hens. Vanaf de eind jaren negentig bezette Steenkiste enkele belangrijke posten op de kabinetten van de Agalev-ministers. Hij werd eerst adjunct-kabinetschef van Vlaams minister van Welzijn, Gezondheid & Gelijke Kansen Mieke Vogels (Agalev), om later over te stappen naar het kabinet van Vlaams Minister van Leefmilieu, Landbouw & Ontwikkelingssamenwerking Ludo Sannen (Agalev), waar hij kabinetschef werd. Hij bleef dat ook na de vervanging van Sannen door Jef Tavernier. Level of description: Item; Series: 295.3.3.2: Transport & mobiliteit"
|
|---|
